1. "Rok w grobie" i "Cichy seks"

Tytuł książki, której napisanie zapowiada Oborniak, "Rok w grobie" (opisującej "samo życie") jest aluzją do antysolidarnościowej książki "Rok w trumnie" (1983) Romana Bratnego (wł. Romana Mularczyka), będącej wyrazem oportunistycznej postawy autora w obliczu wprowadzenia stanu wojennego. Natomiast cytat z opowiadania "Cichy seks" Oborniaka ("Trzymając peta w ustach patrzał obojętnie na jej niewielki biust.") jest prawdopodobnie aluzją do przeładowania erotyką w "Roku w trumnie".

2. Aluzja do Bohdana Poręby

Postać reżysera Barewicza jest aluzją do osoby Bohdana Poręby, reżysera, który wielokrotnie bardzo ostro krytykował Bareję podczas kolaudacji jego filmów. Poręba stał na czele Zjednoczenia Patriotycznego Grunwald, stąd film "Spadkobiercy Grunwaldu". Organizacja ta powstała 8 marca 1981 roku, w rocznicę wydarzeń marca 1968, i prezentowała faszyzujące i skrajnie antysemickie poglądy. Organem stowarzyszenia był propagandowy tygodnik "Rzeczywistość", który również pojawia się wielokrotnie w serialu, zarówno w oryginale, jak i w postaci periodyku "Rzeczy", wykorzystywanego do przemytu heroiny. Bareja czynił aluzje do osoby Bohdana Poręby już w dwóch poprzednich filmach - w "Misiu" pojawia się reżyser Bogdan Zagajny (w oryginale był to Bogdan Porębal, jednak cenzura nakazała zmianę nazwiska), natomiast w "Alternatywy 4" w siedzibie paramilitarnej organizacji wiszą plakaty "Grunwald - sojusz stuleci Polaków" oraz do filmu "Psie pole" B. Zaręby, członka Zespołu Filmowego Pole.

3. Aluzja do symbolu "Solidarności"

Pojawiająca się w drugim odcinku Zwycięska Mysz Postępu i Tradycji nie posiada ogona. Jak tłumaczy kobieta przewożąca pomnik, oryginalny ogon musiał zostać usunięty, gdyż swoim kształtem przypominał literę "S", czyli symbol "Solidarności".

4. Aluzja do Solidarności

Kolejna aluzja do Solidarności pojawia się w szóstym odcinku w scenie, w której Stanisław Lesiak opowiada Michalikowi swoją przygodę z jazdą na wstecznym biegu, w efekcie której uszkodzeniu uległo sporo elementów napędowych jego taksówki. Na końcu opowieści pada zdanie: "Chłopaki z warsztatu gratis remont zrobili, z samej solidarności".

5. Aluzja do ustroju socjalistycznego

Słowa: "To się musi zawalić", wypowiadane przez Jacka do Mastalerza podczas ich rozmowy o pałacu w Zatorach w trzecim odcinku, można traktować jako aluzję do ustroju socjalistycznego w Polsce i jego przyszłości, nad którą, przy rosnących problemach gospodarczych kraju, coraz skuteczniejszych działaniach opozycji i słabnącej władzy, zbierały się coraz ciemniejsze chmury.

6. Aluzja do stanu wojennego

Kiedy Marian Koniuszko wozi Gonschorka po Warszawie, na pytanie: "Co tu jest tak rozkopane?" odpowiada: "Wojna była". Jak się okazuje z dalszej części dialogu, Marianowi bynajmniej nie chodziło o II Wojnę Światową, lecz o znacznie bliższe wydarzenia. Mamy tu więc do czynienia z oczywistą aluzją do stanu wojennego.

7. Aluzja do Józefa Stalina

Kiedy Stanisław Koniuszko rozmawia z Karskim w sprawie załatwienia sztucznych wąsów dla Kasi, asystent Barewicza pyta o rodzaj potrzebnych wąsów i tłumaczy: "Wąs wąsowi nierówny. Hitler - miał wąs mizerny, natomiast ten...no...". Choć nie dokańcza kwestii, można się domyśleć, że kolejną historyczną postacią, tym razem z wąsem obfitym, jest Stalin.

8. Aluzja do Solidarności

Znak zwycięstwa - podniesione dwa palce prawej ręki, ułożone w kształcie litery "V" - którym Kasia (jako Marian) żegna się z Jackiem przed sądem można uznać za jeszcze jedną aluzję do Solidarności. Był to bowiem popularny wśród opozycjonistów i społeczeństwa gest, znak rozpoznacwczy, często pojawiający się m.in. podczas pochodów, wszelkiego rodzaju zebrań oraz w trakcie mszy świętych, a także używany jako pozdrowienie oraz demonstracja sprzeciwu wobec ustroju i wiary w rychłe zwycięstwo opozycji.

9. Towarzysz Winnicki

Postać towrzysza Winnickiego oraz sprawa jego mieszkania są nawiązaniem do historii Zdzisława Rurarza, ambasadora PRL-u w Japonii, który po ogłoszeniu stanu wojennego schronił się w ambasadzie USA w Tokio prosząc o azyl polityczny, a następnie uciekł do Stanów Zjednoczonych. Rurarz nigdy nie wrócił do Polski, a konsekwencją ucieczki była m.in. konfiskata jego majątku przez polskie władze.

10. Albin Tojfels

Postać Albina Tojfelsa to aluzja do Albina Siwaka, wielokrotnie wyróżnianego wysokimi odznaczeniami państwowymi przodownika pracy i brygadzisty, a następnie działacza PZPR i członka Biura Politycznego Komitetu Centralnego PZPR. Siwak pełnił również funkcję polskiego dysplomaty w Libii. Warto wspomnieć tutaj o wyglądzie Albina Tojfelsa, który można uznać za karykaturę Siwaka.