"Krzyk ciszy"

Głośna, nomen omen, książka Jana Oborniaka, napisana w 1978 roku. "Napięte plany, brak papieru, wąskie gardła w poligrafii", a w praktyce obawa przed ewentualnymi, przemyconymi w powieści aluzjami politycznymi, powodują, że instytut literacki nie chce podjąć się jej wydania za życia pisarza (w końcu żywy pisarz "jest niebezpieczny"). Sytuacja zmienia się jednak diametralnie po sfingowanej śmierci Oborniaka. Niemal w tym samym momencie wydawnictwo chce oddać książkę do druku, a reżyser Barewicz nakręcić na jej podstawie film. Sytuacja komplikuje się, gdy wychodzi na jaw, że giną dwa jedyne egzemplarze maszynopisu. Jednak obdarzona niezwykłą pamięcią redaktorka instytutu wraz z Oborniakiem odtwarzają tekst. Przy okazji wprowadzają w nim pewne niewielkie modyfikacje, które jednak w rezultacie powodują, że "Krzyk ciszy" staje się bestsellerem, a wydawnictwo nie może nadążyć z jego drukiem. Książka trafia zarówno w gusta inteligencji, jak i prostych ludzi.